Het begon als een doodnormale zomerse vrijdag in Juli. Ik werk vanuit huis, maar het weer was te goed om binnen te blijven. Dus besloot ik met mijn laptop en een kleedje naar het park om de hoek te gaan. Ik had geen besef van het idee dat het vrijdag de 13e was, voor mij was het een vrijdag als altijd. Ik keek ernaar uit om wat werk gedaan te krijgen en later op de dag het weekend in te luiden met mijn vrienden op het terras. Ik had geen idee dat mij die dag een echte 'vrijdag de 13e' ervaring te wachten stond, maar daar kwam ik al vrij snel achter.
De val van mijn MacBook
Ik stond net buiten en wilde de deur achter me op slot doen. Met mijn nieuwe MacBook Pro onder mijn arm zocht ik naar mijn sleutels, die blijkbaar ergens onderin mijn tas verstopt zaten. Intussen kwam de zwarte kat van de buren mij begroeten door zich kort langs mijn been te strelen. 'Hoi kat', zei ik, terwijl ik in mijn tas aan het graven was. Intussen voelde ik mijn MacBook langzaam wegglijden tussen mijn arm en zij. Ik voelde op dat moment ook eindelijk mijn sleutelbos, en dacht dat ik het wel zou redden om deze eerst uit mijn tas te grissen en dan mijn MacBook te ondersteunen. Niets bleek minder waar. Mijn geliefde MacBook Pro ontsnapte uit mijn klem en maakte in pijnlijke slow motion een smakkerd op de stoeptegels. De zwarte kat keek me schaapachtig aan. Ik vreesde het ergste en durfde hem bijna niet open te klappen om de schade te bekijken, maar deed het toch. Ja hoor, het prachtige retina scherm van mijn gloedje nieuwe MacBook was flink gebarsten en moest duidelijk vervangen worden. Ik zuchtte diep en zocht op Google naar: MacBook scherm vervangen. Gelukkig, de dichtstbijzijnde winkel was maar 10 min met de tram. Ik belde ze om te vragen of ze tijd voor me hadden, en kon direct langskomen.
Geen bijgeloof meer voor mij
Uiteindelijk is het goed gekomen en dankzij de snelle service kon mijn MacBook binnen no time gemaakt worden. Maar het was een besteding van tijd en geld die niet nodig was geweest. Had het voorkomen kunnen worden als ik beter had opgelet? Was de zwarte kat een waarschuwing? Ik zal eerlijk zijn: de afgelopen dagen zit ik er een beetje mee in mijn maag dat het volgende maand weer vrijdag de 13e is. Nu kun je misschien denken: wauw, geloof je echt in die onzin? Nou, er was een lange tijd dat ik door het leven ging zonder angst voor ongeluksdagen. Tot die dag. Die heeft mij voorgoed aan de overdrevenheid van dit bijgeloof doen twijfelen. Ik denk dat ik komende vrijdag het zekere voor het onzekere neem en lekker binnen blijf.
